DreamWed,Wieczór kawalerski?!,ślub,wesele

Wieczór kawalerski?!

[Zobacz wszystkie relacje] [Dodaj swoją relację]

To, że wyjdę za mąż za Alka zaplanowałam właściwie już w przedszkolu. Później co prawda ten plan ulegał mniejszym lub większym modyfikacjom, jednak ostatecznie na trzecim roku studiów wybranek mojego serca oświadczył mi się. Rodzice tę wiadomość przyjęli z zachwytem, dobrze rokujący prawnik, którego znali niemal od kołyski to idealny kandydat na zięcia. Ja również byłam nieprzytomna ze szczęścia i zakochana po uszy w moim przyszłym mężu, co po tylu latach znajomości było nie lada osiągnięciem.

Zaplanowaliśmy piękny ślub w uroczej kaplicy i huczne wesele do białego rana. Wraz z mamą skrupulatnie komponowałyśmy menu oraz z detalami planowałyśmy wystrój restauracyjnej sali. Wszystko wydawało się być wierną realizacją iście bajkowego scenariusza. Alek wciąż powtarzał, że jak najszybciej chce mieć ze mną dziecko, a najlepiej całą gromadkę. Starałam się nieco odwodzić go od tego pomysłu, argumentując to koniecznością skończenia przeze mnie studiów, jednak on potrafił znaleźć racjonalne rozwiązanie tej kwestii. Nasze ustalenia, więc kończyły się zwykle wyborem imion dla naszych przyszłych pociech. Tydzień przed ślubem przyjaciółki zorganizowały mi niezapomniany wieczór panieński z barwnym tortem i przystojnym striptizerem. Alek wiedział o tym i nie miał nic przeciwko, zresztą sam również miał zamiar podczas swojego wieczoru kawalerskiego pooglądać z kumplami panie w bieliźnie.

Pogoda w dzień ślubu zdawała się stwarzać idealne warunki do tego typu romantycznych poczynań, na nieskazitelnym niebie nie można było znaleźć nawet jednej chmury. Przed kościołem pojawiliśmy się z moim przyszłym mężem punktualnie, byłam nieco zdenerwowana, ale jeszcze bardziej podekscytowana. Kiedy dokonywaliśmy ostatnich formalności w zakrystii słyszałam już głosy zbierających się w kapicy gości, co nieco spotęgowało lekki do tej pory stres.

Nagle Alek poprosił mnie o chwilę rozmowy na osobności, ignorując pełne zdziwienia spojrzenie księdza. Kiedy zostaliśmy sami wyznał mi, że podczas wczorajszego wieczoru kawalerskiego zdradził mnie z przypadkową striptizerką. Oczywiście dodał, że to nic dla niego nie znaczyło oraz zapewniał, że nigdy więcej nie popełni tego błędu, jednak ta informacja wprowadziła mnie w stan absolutnego szoku i nie trafiały do mnie ani jego słowa ani łzy skruchy. Zdołam tylko wymierzyć mu policzek i poprosić, żeby nigdy więcej nie pokazywał mi się na oczy. Przerażała mnie tylko wizja stanięcia przed gośćmi i powiedzenia im, że wszystko odwołane, jednak stwierdziłam, że to jego zadanie.Poprosiłam księdza, żeby wezwał taksówkę i tylnymi drzwiami opuściłam kościół.

Od mojego nieudanego ślubu minęły dwa lata, znów jestem zaręczona i nieprzytomnie zakochana w moim wybranku. Jednak jednego jestem pewna, w tym przypadku razem urządzimy wieczór panieńsko-kawalerski.